فتيشِ پا، پاپرستي، فوت فتيش (Foot Fetish) يا پودوفيليا (Podophilia) به هرگونه اظهار تمايل چشمگير و غيرطبيعي نسبت به پا گفته مي‌شود. در ميان اجزاي غيرجنسي و ديگر قسمت‌هاي بدن، فتيشِ پا شايع‌ترين نوع ميل جنسي‌اي است كه ارتباطي با اعضاي جنسي بدن ندارد.اين عمل از نظر روانشناسي، اختلال و انحراف جنسي محسوب نمي‌شود.

فتيش پا به داشتن هر گونه ميل جنسي چشمگير به پا يا پاپوش مانند كفش و جوراب گفته مي‌شود. زيگموند فرويد، رسم بستن پاها در چين باستان را هم گونه‌اي از فتيش پا مي‌داند.براي كسي كه فتيش پا دارد، نكات قابل توجه و جذاب عبارتند از شكل و اندازه پاها و انگشتان (انگشت‌هاي بلند، انگشت‌هاي كوتاه، ناخن‌هاي براق و جلا داده شده، قوس‌هاي بلند ساق پا و غيره)، جواهرات زينتي (انگشتر پا و پابند) حالت پوشيدگي پاها (پابرهنه، چكمه و غيره)، بو و عطر پاها، تعامل حسي با پاها (بوييدن، ليسيدن، بوسيدن، قلقلك دادن و غيره).انواع مختلفي از فتيش پا وجود دارد مانند فتيش با جوراب، فتيش با كفش، فتيش با پاهاي چرك و گل آلود، كه از اين ميان فتيش پا مورد توجه بيشتري قرار دارد.

براي تخمين تعداد تقريبي فتيش‌ها، محققين دانشگاه بولونيا ۳۸۱ گفتگوي اينترنتي در بين گروه‌هاي فتيشي را بررسي كردند كه در آن حداقل ۵٫۰۰۰ نفر شركت داشتند. محققين شيوع انواع مختلف گرايش‌هاي فتيشي را بر طبق موارد زير برآورد كردند:

تعداد گروه‌هاي گفتگو در مورد يك فتيش خاص
تعداد افراد شركت‌كننده در گروه‌ها
تعداد پيام‌هاي مبادله شده
از اين بررسي اين نتيجه به عمل آمد كه رايجترين فتيش‌ها، فتيش‌هاي مرتبط با اعضاي بدن يا فتيش‌هاي مرتبط با اشيائي است كه معمولاً در ارتباط با اعضاي بدن هستند (۳۳ و ۳۰ درصد به ترتيب). در بين كساني كه اعضاي بدن را مي‌پسنديدند، فتيش پا و انگشت داراي بالاترين ميزان بود و ۴۷ درصد اشخاص شركت‌كننده به اين فتيش علاقه داشتند. در بين اشخاصي (عموماً مردها) كه بيشتر اشياء مرتبط با اعضاي بدن را مي‌پسنديدند، پاپوش‌ها (كفش، چكمه و …) با ۶۴ درصد داراي بيشترين طرفدار بودند.